11 listopada- kiedy myślę Polska

Kiedy myślę Polska

Kiedy myślę Polska
widzę pierwszy Krzyż postawiony na tej ziemi.
Uświadamiam sobie ponad tysiącletnią historię.
Widzę polskie rycerstwo na polach Grunwaldu
i słyszę „Bogurodzica Dziewica, Bogiem sławiena Maryja”.

Kiedy myślę Polska
widzę posłańców papieża Innocentego XI przybywających
z prośbą do Jana III Sobieskiego: „Królu, ratuj Europę”
I powtarzam nieśmiało za królem: „Przybyłem, zobaczyłem, Bóg zwyciężył”.

Myślę o Konstytucji 3 Maja rozpoczynającej się od słów:
„W imię Trójcy Przenajświętszej”.

I myśląc Polska ...
widzę kosynierów, powstańców listopadowych i styczniowych
i kibitki prowadzone na Sybir.
Myślę o „Cudzie nad Wisłą”,
o pamiętnym wrześniu i o żołnierzach z Westerplatte
„jak prosto do nieba czwórkami szli”.

Pamiętam o tych, których wywieziono do Katynia.
I słyszę żołnierzy 2 Korpusu gen. Andersa:
„Przechodniu, powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni jej służbie”.

Myśląc Polska ...
widzę dumną i bohaterską Warszawę,
widzę dzieci i młodzież z karabinami, których ograbiono z młodości, z miłości, z wolności.

Myśląc Polska ...
widzę Poznań, Gdańsk, Radom,
... i pytam tych z 13 grudnia 1981 roku
- Jakie nadzieje rozgrzewały wasze serca w te mroźne grudniowe dni?

Myślę o Polsce ...
i widzę Jana Pawła II,
i dumny jestem, że to mój rodak – krew z krwi, kość z kości, i słyszę Jego słowa:
- „Zanim stąd odjadę, proszę Was, abyście całe to dziedzictwo,
któremu na imię Polska,
raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością”.

I widzę Polskę ...
i słyszę, że będzie ... nowoczesna.

I boję się tej nowoczesności. Bo zaczyna w niej brakować miesca dla Boga

I wołam z poetą:
„Daj nam uprzątnąć dom ojczysty, ... niech będzie biedny, ale czysty”.

Autor: nieznany