Uzależnienia od alkoholu

Alkoholizm

ALKOHOLIZM - Zespół uzależnienia od alkoholu - jest chorobą polegającą na niekontrolowanym piciu, mimo szkód jakie ponosi osoba pijąca. Jest chorobą nieuleczalną, jeżeli chodzi o powrót do picia kontrolowanego, postępującą, odrębną, obejmującą całość funkcjonowania człowieka chorego /sfery: biologiczną, psychiczną, społeczną i duchową/ oraz, w większości przypadków, podstawową.

ALKHOLIZM jest CHOROBĄ, w której funkcjonują specyficzne mechanizmy psychologiczne:

• Mechanizm nałogowego regulowania uczuć – stany emocjonalne- przyjemne i przykre, niezależnie od ich rzeczywistych źródeł, są doświadczane przez osobę uzależnioną jako pragnienie alkoholu.
• Mechanizm iluzji i zaprzeczeń – psychologiczne mechanizmy obronne tak zniekształcają rzeczywistość wewnętrzną i zewnętrzną, że osoba uzależniona nie dopuszcza do siebie informacji o szkodach spowodowanych piciem i swojej chorobie.
• Mechanizm rozpraszania i rozdwajania JA – dwie kategorie informacji, które otrzymuje na swój temat osoba uzależniona /słabość i nikczemność – moc, siła – pod wpływem alkoholu/ prowadzą do stopniowego „rozbicia „ struktury JA.

OBJAWY ZESPOŁU UZALEŻNIENIA OD ALKOHOLU

• Silna, natrętna potrzeba spożywania alkoholu/”głód alkoholowy”/
• Upośledzona zdolność kontrolowania picia alkoholu
• Fizjologiczne objawy stanu odstawienia alkoholu; użycie kolejnej dawki („klin”) zmniejsza lub likwiduje /na pewien czas/ objawy abstynencyjne
• Zmiany tolerancji na alkohol – potrzebne są coraz większe dawki w celu wywołania skutków powodowanych poprzednio przez dawki mniejsze
• Narastające zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności i zainteresowań
• Przyjmowanie alkoholu, mimo wyraźnych dowodów jawnie szkodliwych następstw

LECZENIE CHOROBY ALKOHOLOWEJ

Cel leczenia: osiągnięcie przez osobę uzależnioną satysfakcjonującego życia, na własną odpowiedzialność, w trwałej abstynencji, z umiejętnością korzystania z oparcia na zewnątrz i w oparciu o siebie.

Etapy leczenia:

1 etap: Identyfikacja z problemem alkoholowym.

Cel: motywacja do leczenia

Pomocne działania: stanowczość, interwencja, stworzenie kryzysu                    

Pomocne instytucje: placówki lecznictwa odwykowego, Gminne Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Punkty Konsultacyjno – Informacyjne,

2 etap: Intensywne leczenie.

Cel: identyfikacja z chorobą alkoholową

Pomocne działania: udział w profesjonalnym programie leczenia odwykowego w placówce odwykowej, udział w mitingach AA

3 etap: Budowanie życia w trzeźwości.

Cel: utrzymanie trzeźwości, rozwój osobisty

Pomocne działania: udział w zajęciach pomagających w zapobieganiu nawrotom picia i w rozwoju osobistym.

GDZIE SZUKAĆ POMOCY:

• Ośrodki Leczenia Odwykowego /oddziały szpitalne i poradnie odwykowe/
• ruch samopomocowy Anonimowi Alkoholicy
• Kluby Abstynenta
• Gminne Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

ZOBOWIĄZANIE DO LECZENIA ODWYKOWEGO        

Podstawą prawną zobowiązania do leczenia są artykuły od 24 do 36 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

• Procedurę zobowiązania do leczenia wdraża się wobec niektórych osób uzależnionych od alkoholu (osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację nieletnich, systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny).
• O zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, w postępowaniu nieprocesowym.
• Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Do wniosku dołącza się zebraną dokumentację wraz z opinią biegłego, jeżeli badanie biegłego zostało przeprowadzone.
• Gminne Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych działają przy każdym Urzędzie Gminy.

WSPÓŁUZALEŻNIENIE

Jest dysfunkcją /nie chorobą, tak jak alkoholizm/ czyli szkodliwą   formą adaptacji/przystosowania / do niefunkcjonalnego systemu rodzinnego.

Cechy:                                                                                                                               

• system jest chronicznie niefunkcjonalny,
• przystosowanie sprzyja utrwalaniu niefunkcjonalności i podtrzymuje picie.

Osoba współuzależniona cechuje się kilkoma z następujących właściwości:

• Chaos i zamęt uczuciowy
• Huśtawki emocjonalne
• Zagubienie i niepełność w pejzażu emocjonalnym
• Zaprzeczanie oczywistym faktom problemu alkoholowego
• Łagodzenie skutków picia partnera tzw.” parasol ochronny”
• Ukrywanie przed otoczeniem incydentów alkoholowych
• Nadmierna zależność emocjonalna od alkoholika
• Uporczywa koncentracja myśli i działań zorientowanych na alkoholika i jego picie, kosztem siebie i rodziny
• Szukanie „obiektywnych powodów picia i usprawiedliwianie alkoholika
• Unikanie sytuacji konfliktowych
• Niepodejmowanie w rodzinie jawnych rozmów o faktach związanych z piciem, mimo, że wyznaczają one życie rodzinne
• Kłopoty z odpowiedzialnością: nadmierne podejmowanie odpowiedzialności lub całkowite uchylanie się od niej
• Nieumiejętność bronienia swoich praw i zdrowych interesów dzieci
• Pustka duchowa zakrywana nerwową koncentracją na szczegółach życia codziennego
• Nieświadome wspomaganie alkoholika przez odbarczanie go z odpowiedzialności za skutki jego picia

WSPÓŁUZALEŻNIENIE jest ceną, którą płacą bliscy alkoholika za życie w sytuacji uporczywego stresu.

TERAPIA   WSPÓŁUZALEŻNIENIA

PROFESJONALNA TERAPIA W OŚRODKACH LECZENIA ODWYKOWEGO I PORADNIACH

Cel leczenia: osiągnięcie satysfakcjonującego życia i własny rozwój.  

Osoby współuzależnione w trakcie terapii rozpoznają sytuację we własnej rodzinie /”tu jest alkoholizm”/, szacują koszty jakie ponosi rodzina i dzieci w związku z problemem alkoholowym, rozpoznają przejawy systemu iluzji i zaprzeczeń u osoby uzależnionej i u siebie, uczą się zachowań pomagających skutecznie radzić sobie z sytuacją w rodzinie alkoholowej, uczą się zachowań wspierających emocjonalne uwolnienie się ze związku z alkoholikiem.

INNE FORMY POMOCY

• RUCH SAMOPOMOCOWY AL-ANON - Grupy Rodzinne
• KLUBY ABSTYNENTA
• DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików
• GRUPY ALATEEN – Grupy dla Młodzieży
• ALATOT – Małe Dzieci Alkoholików

DLACZEGO POTRZEBNE JEST STANOWCZE I KONSEKWENTNE POSTĘPOWANIE WOBEC ALKOHOLIKA? 

                                                                                                                                 Co to jest „zachowanie stanowcze” i „zachowanie konsekwentne”?

• Zachowanie stanowcze: zachowanie pewne siebie, bez lęku, jasne, wprost. Jest to krótki, jasny komunikat bez tłumaczenia się. Nie zachęca do dyskusji i jest oparte o osobistą decyzję.
• Zachowanie konsekwentne: zachowanie zgodne z uprzednio przyjętymi zasadami, założeniami czy umowami /np. wykonanie tego, o czym wcześniej uprzedzałeś, postępowanie zgodne z zasadą, że zawarte umowy obowiązują obie strony/.

CO ROBIĆ I CZEGO NIE ROBIĆ, ABY WOBEC ALKOHOLIKA ZACHOWAĆ SIĘ STANOWCZO I KONSEKWENTNIE

• Nie groź, nie będąc w stanie tego wykonać
• Jeżeli grozisz – wykonaj
• Nie bądź „zbawcą” alkoholika, pomagaj mądrze w oparciu o wiedzę o chorobie
• Nie ulegaj manipulacji /nie wchodź w „ grę”/
• Przedstawiaj rzeczywistość dotyczącą alkoholika w sposób możliwy do przyjęcia przez niego: mów o faktach – zachowaniach mających związek z nadużywaniem przez niego alkoholu oraz o wydarzeniach, które spowodował
• Informuj, a nie oceniaj

Co alkoholik uzyskuje drogą manipulacji?

• nie przysługujące mu wsparcie finansowe,
• litość, współczucie, możliwość użalania się nad sobą/mimo, że krzywdę robi sam sobie/,
• potwierdzenie: „to ja mam rację, a otoczenie jest winne”,
• unika odpowiedzialności,
• unika zobaczenia rzeczywistości /że ponosi szkody, których jest sprawcą/.

Dzięki temu ma KOMFORT PICIA

CO MOŻNA ZYSKAĆ ZACHOWUJĄC SIĘ STANOWCZO I KONSEKWENTNIE WOBEC ALKOHOLIKA?

Co ty możesz zyskać?

• Zmniejsza się groźba agresji, a równocześnie maleje odczuwalny przez Ciebie lęk,
• Zyskujesz szacunek dla siebie,
• Wzrasta Twoje zadowolenie z siebie / „nie dałam się wykorzystać”, „poradziłam sobie”, „nie wpadłam w panikę”, „pomagam skuteczniej”/.

Co wówczas może zyskać alkoholik?

Nie mogąc kontynuować „gry”, nie uzyskuje opieki, ponosząc odpowiedzialność za własne czyny, osiągnąć może kryzys zyskując szansę na zobaczenie bolesnej rzeczywistości i wzięcia „steru” we własne ręce

TRACI KOMFORT PICIA

P A M I Ę T A J !!!

Alkoholik musi mieć jakiegoś „ułatwiacza”, aby pić. Jest on mu potrzebny wyłącznie po to, aby ochraniać go przed konsekwencjami picia.

NIE BĄDŹ „ UŁATWIACZEM” DLA ALKOHOLIKA !!!!